Τρίτη 30 Απριλίου 2013
Πέμπτη 25 Απριλίου 2013
Διαρρήξεις: Ειλικρινής Κλέφτης.
Ένας τύπος πήγε να αγοράσει τσιγάρα από ένα μάρκετ. Θεώρησε ότι θα ήταν ακίνδυνο να αφήσει ξεκλείδωτο το αμάξι του μιας και δε θα αργούσε πάνω από λίγα λεπτά. Μόλις βγήκε από το μαγαζί είδε ότι του το είχανε κλέψει και μάλιστα είχε ξεχάσει και το πορτοφόλι του μέσα. Έκανε αναφορά στην αστυνομία και γύρισε στο σπίτι του και είπε τι συνέβη στη γυναίκα του. Μετά από μια ή δυο μέρες καθώς γύρισε στο σπίτι του από τη δουλειά (με νοικιασμένο αυτοκίνητο), είδε το αμάξι του σταθμευμένο στο δρόμο. Πρόσεξε ότι δεν είχε τη παραμικρή ζημιά. Στη θέση του οδηγού υπήρχε ένας φάκελος, τον άνοιξε και διάβασε το γράμμα. Ο κλέφτης του ζητούσε συγνώμη που του στέρησε το αμάξι αλλά υπήρχε ένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Φοβόταν να εμφανιστεί αλλά για να δείξει τη μετάνοια του, του άφησε εισιτήρια ράγκμπι για το επόμενο Σαββατοκύριακο, όπου έπαιξαν οι Mets. Ο ίδιος που ήταν φανατικός των Mets ένιωσε τόση ικανοποίηση που έτρεξε μέσα στο σπίτι του για να πει τα νέα στη οικογένειά του. Η ημέρα του αγώνα έφτασε και ολόκληρη οικογένεια πήγε στο γήπεδο για να τον απολαύσει. Όταν όμως επιστρέφουν στο σπίτι τους αρκετές ώρες αργότερα, διαπιστώνουν ότι δεν είχε μείνει τίποτα. Όλα τα έπιπλα και οι ηλεκτρικές συσκευές είχαν κλαπεί. Και έτσι έχει η ιστορία: Το αρχικό σχέδιο ήταν να διώξει τον ιδιοκτήτη από το σπίτι του λίγες ώρες ώστε να το ανοίξει με τα κλεμμένα κλειδιά και να το αδειάσει. Ο κλέφτης από το μεγάλο αυτοκόλλητο Mets που είδε στο παρμπρίζ κατάλαβε ότι ο ιδιοκτήτης ήταν φίλαθλός τους, από τα χαρτιά της ασφάλειας είδε τη διεύθυνση του σπιτιού και από το πορτοφόλι τις φωτογραφίες των δυο παιδιών, έτσι γνώριζε και πόσα εισιτήρια να αγοράσει.
Φαντάσματα: Η Καταραμένη Παραλία.
Γεια σας και πάλι. Θα ήθελα να σας διηγηθώ μια ιδιαίτερη ιστορία, που την έζησα πέρυσι το καλοκαίρι.
Κάθε καλοκαίρι, πηγαίνω στην Πάρο για διακοπές. Ένα βράδυ λοιπόν, άφησα την παρέα μου στο κάμπινγκ και πήγα μια βόλτα στην παραλία. Το όνομα της παραλίας είναι «Καλόγερος». Σύμφωνα με τον μύθο, εκεί έχει αυτοκτονήσει ένας καλόγερος, από εκεί πήρε και το όνομα της. Με μου άρεσε αρκετά η ιδέα να περπατήσω μόνη μου σε μια «καταραμένη» παραλία. Έτσι άρχισα το περπάτημα κατά μήκος της ακτής.
Ήταν μια ωραία βραδιά με πανσέληνο. Περπάταγα και σχεδόν ευχόμουν να συμβεί κάτι περίεργο. Τι το ήθελα;;; Καθώς πέρναγα από κάτι δέντρα άκουσα κάτι ψίθυρους. Πήγα να δω τι είναι, αλλά δεν ήταν τίποτα. Σκέφτηκα να πάω πίσω στο κάμπινγκ, αλλά συνέχισα. Ξαφνικά και ενώ ήταν ένα ξάστερο καλοκαιρινό βράδυ, με πολλή ζέστη άρχισε να έχει κρύο και σύννεφα σκέπασαν την Σελήνη.
Ξαφνικά, ένιωσα σαν ένα χέρι να με πιέζει προς την θάλασσα. Πρώτα με έριξε κάτω, και μετά προσπάθησε να με ρίξει στα βαθιά. Δεν μπορούσα να το πολεμήσω. Για καλή μου τύχη, έβαλα τις φωνές και ένας φίλος μου από το κάμπινγκ με άκουσε και ήρθε να με βοηθήσει. Κάποιοι από την παρέα με πίστεψαν, άλλοι γέλασαν, άλλοι σώπασαν.
Πραγματικά, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω για το τι ήταν αυτό… Πάντως, εγώ συνεχίζω να πηγαίνω σε αυτή την μαγευτική παραλία και δεν μου έχει συμβεί κάτι άλλο…
Τετάρτη 24 Απριλίου 2013
Κυριακή 21 Απριλίου 2013
Πέμπτη 11 Απριλίου 2013
Καυγάς για τον πρώτο τάφο βρυκόλακα- Γιατί είχε τούβλο στο στόμα [εικόνες] Πηγή: Καυγάς για τον πρώτο τάφο βρυκόλακα- Γιατί είχε τούβλο στο στόμα [εικόνες] I
Αιτία ομηρικής διαμάχης έγινε ο σκελετός που βρέθηκε σε ομαδικό τάφο της Βενετίας από την σκοτεινή εποχή της Ιεράς Εξέτασης. Είχε προηγηθεί εξορκισμός ή υπήρξε νεκρανάσταση που λαχτάρισε τους νεκροθάφτες;
Ο σκελετός μιας γυναίκας η οποία είναι ξεκάθαρο πως έχει ένα τούβλο σφηνωμένο στο στόμα της διχάζει την επιστημονική κοινότητα. «Πρόκειται για τον πρώτο τάφο βρυκόλακα που έχει ανακαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη», υποστηρίζει ο πανεπιστημιακός ανθρωπολόγος της Φλωρεντίας, Ματέο Μπορίνι για τον σκελετό που βρέθηκε σε ομαδικό τάφο του 16ου αιώνα στο νησάκι Nuovo Lazzaretto της Βενετία. Η ερευνητική ομάδα του Μπορίνι εκτιμά ότι το πτώμα της γυναίκας ήταν τυλιγμένο σε σάβανο. «Όταν οι νεκροθάφτες πήραν το πτώμα για την ταφή προφανώς διαπίστωσαν ότι είχε μασήσει το σάβανο αν και το ποιο πιθανό είναι τα στομαχικά υγρά να είχαν κάψει το ύφασμα. Η εικόνα, ωστόσο, τρόμαξε τους νεκροθάφτες που νόμισαν ότι είχαν να κάνουν με βρυκόλακα και έχωσαν ένα τούβλο στο στόμα του για να τον αφοπλίσουν», λέει ο καθηγητής και εξηγεί ότι πολλές φορές το δέρμα του πτώματος συρρικνώνεται και τραβιέται προς τα πίσω με αποτέλεσμα τα μαλλιά και να νύχια να φαίνεται πως έχουν μεγαλώσει μετά θάνατον, προκαλώντας φόβο.
Οι θρύλοι για τους βρυκόλακες συνδέονται με την εποχή της πνευμονικής πανώλης η οποία είχε σκοτώσει 50.000 κατοίκους της Βενετίας -σχεδόν το 1/3 της πόλης- το 1576, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλοί ομαδικοί τάφοι.
«Οι ιερείς μπορεί να γνώριζαν ότι η γυναίκα αυτή θεωρούταν βρυκόλακας από τους συμπολίτες της και προχώρησαν σε ένα είδος εξορκισμού βάζοντας το τούβλο στο στόμα της, για να γλιτώσουν την πόλη από περαιτέρω καταστροφή», δήλωσε ο Μπορίνι και ο συνεργάτης του Εμίλιο Νουτζλέζε στην «Journal of Forensic Sciences» το 2010 ανάγοντας τον «βρυκόλακα της Βενετίας» σε μείζον επιστημονικό θέμα με το οποίο ασχολήθηκε εκτενώς το ιταλικό εθνικό δίκτυο και το National Geographic.
Σήμερα το θέμα επανέρχεται με τις δηλώσεις της ανθρωπολόγου Σιμόνα Μινότσι της Πανεπιστημίου της Πίζας στο LiveScience: «Οι ισχυρισμοί περί βρυκολάκων είναι ανοησίες. Κατ΄ αρχήν ο ομαδικός τάφος ήταν πέτρινος και είναι πολύ πιθανό να έπεσε τυχαία ένα τούβλο στη γνάθο του σκελετού. Κατά δεύτερο ο θρύλος των «σαβανοφάγων» συναντάται στην Γερμανία και όχι στην Ιταλία. Δυστυχώς είναι κοινή πρακτική τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία να μεγαλοποιούνται καταστάσεις για να διατηρείται το ενδιαφέρον των media. Τα κονδύλια πλέον είναι ελάχιστα και δεν γίνονται έρευνες και συγκλονιστικές αποκαλύψεις».
Ενοχλημένος ο Μπορίνι απάντησε: «Η Βενετία εκείνη την εποχή ήταν ένα σταυροδρόμι πολιτισμών και πολλές φορές ξένοι θρύλοι και μύθοι ενσωματώνονταν στην ιταλική κουλτούρα. Οφείλω να παραδεχτώ ότι η κριτική των Ιταλών συναδέλφων είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Προφανώς ο κύριος λόγος για τον οποίο σχολιάζουν την έρευνά μου είναι η μεγάλη απήχηση των media. Εγώ ποτέ δεν επιδίωξα την προβολή».
Πηγή: Καυγάς για τον πρώτο τάφο βρυκόλακα- Γιατί είχε τούβλο στο στόμα [εικόνες] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/53356#ixzz2Q9sjCMGh
ζόμπι- λυκάνθρωπος
Ο λυκάνθρωπος είναι ένα ζώο από τη λαογραφία, που πιστεύεται πως μπορεί να καταναλώσει ανθρώπινη σάρκα και αίμα, και ν' αλλάξει τη μορφή του από άνθρωπο σε λύκο και τούμπαλιν. Αν και δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρώπων που μεταμορφώθηκαν σε λύκους και πίσω, υπάρχουν όμως καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρώπων που πίστευαν πως ήταν λυκάνθρωποι. Μια τέτοια παράισθηση ονομάζεται λυκανθρωπία.
Κάποιοι έχουν υποθέσει πως ορισμένα άτομα με υπερβολική τριχοφυία μοιάζουν με λυκάνθρωπους και πως ο μύθος τους λυκάνθρωπου ίσως να έχει την προέλευση του σε μια γενετική ανωμαλία που ονομάζεται υπερτρίχωση ή σε μια άλλη ενδροκρινική διαταραχή όπως η υπερπλασία επινεφριδίων, το αδένωμα της υπόφυσης, οι αρρενοποιητικοί όγκοι ωοθηκών ή το σύνδρομο Stein-Leventhal.
http://www.skepdic.gr
Το ζόμπι είναι ένα απ' τα πιο θεμελιακά «πλάσματα της φαντασίας» που τυποποιήθηκαν και διαδόθηκαν στην αμερικανική λαϊκή κουλτούρα μέσω κυρίως του κινηματογράφου (horror movies) και που με την «αμερικανοποίηση» της κουλτούρας διαδόθηκαν παγκόσμια -να που γράψαμε λοιπόν την εναρκτήρια πρόταση αυτού του ορισμού αποφεύγοντας το «... Που στοίχειωσε τη φαντασία», να ληφθεί υπόψη.
Το ζόμπι είναι «ο νεκρός που περπατάει», το έμψυχο ή «επανεμψυχωμένο» («reanimated») πτώμα, που παρά τη σήψη και την απουσία των βασικών φυσιολογικών προϋποθέσεων της ζωής εμφανίζει αισθητηριοκινητικές λειτουργίες, στοιχειώδη «στοχοκατευθυνόμενη» συμπεριφορά και λόγο (κυρίως επιδιώκει το να σκοτώσει και να τραφεί με σάρκες ή μυαλά - «brrraaains! »). Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ζόμπι όταν πια έχουν περάσει στη δράση, είναι το ασταθές κούτσαυλο περπάτημα με τα χέρια προτεταμένα.
http://www.slang.gr
Κάποιοι έχουν υποθέσει πως ορισμένα άτομα με υπερβολική τριχοφυία μοιάζουν με λυκάνθρωπους και πως ο μύθος τους λυκάνθρωπου ίσως να έχει την προέλευση του σε μια γενετική ανωμαλία που ονομάζεται υπερτρίχωση ή σε μια άλλη ενδροκρινική διαταραχή όπως η υπερπλασία επινεφριδίων, το αδένωμα της υπόφυσης, οι αρρενοποιητικοί όγκοι ωοθηκών ή το σύνδρομο Stein-Leventhal.
http://www.skepdic.gr
Το ζόμπι είναι ένα απ' τα πιο θεμελιακά «πλάσματα της φαντασίας» που τυποποιήθηκαν και διαδόθηκαν στην αμερικανική λαϊκή κουλτούρα μέσω κυρίως του κινηματογράφου (horror movies) και που με την «αμερικανοποίηση» της κουλτούρας διαδόθηκαν παγκόσμια -να που γράψαμε λοιπόν την εναρκτήρια πρόταση αυτού του ορισμού αποφεύγοντας το «... Που στοίχειωσε τη φαντασία», να ληφθεί υπόψη.
Το ζόμπι είναι «ο νεκρός που περπατάει», το έμψυχο ή «επανεμψυχωμένο» («reanimated») πτώμα, που παρά τη σήψη και την απουσία των βασικών φυσιολογικών προϋποθέσεων της ζωής εμφανίζει αισθητηριοκινητικές λειτουργίες, στοιχειώδη «στοχοκατευθυνόμενη» συμπεριφορά και λόγο (κυρίως επιδιώκει το να σκοτώσει και να τραφεί με σάρκες ή μυαλά - «brrraaains! »). Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ζόμπι όταν πια έχουν περάσει στη δράση, είναι το ασταθές κούτσαυλο περπάτημα με τα χέρια προτεταμένα.
http://www.slang.gr
Βαμπιρ-λυκανθρωποι κ αλλα υπερφυσικά όντα
To πρώτο καταγεγραμμένο βαμπίρ στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι ο Δράκουλας.Η δράση του εντοπίστηκε τον 13ο αιώνα στα Καρπάθια όρη και στοιχειώνει τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία από τότε. Το είδος εξαπλώθηκε δια της αιμοποσίας και της αιμομειξίαςΣε νεαρή ηλικία δαγκώθηκε από αιμοδιψή νυχτερίδα Ουσιαστικά, το πρώτο Βαμπίρ ήταν το φίδι στον κήπο της Εδέμ, αλλά δεν επέζησε στη μορφή αυτήΤα κύρια χαρακτηριστικά του είδους αυτού είναι οτι, πέραν της ακόρεστης δίψας τους για αίμα, δεν αγαπούν καθόλου το φώς του ηλίουΕπίσης, δέν αντέχουν καθόλου τη μυρωδιά του σκόρδουΤα βαμπίρ δεν έχουν είδωλο στον καθρέφτη, κι αυτό γιατί έιναι τόσο όμορφα, που ακόμα και ο καθρέφτης δεν χωράει την ομορφιά τους. Αυτή την μοναδική ομορφιά περνάνε συνήθως στα παιδιά τους ( βλ.Ντόρα). Τέλος, πεθαίνουν μόνο άμα τους μπήξεις ένα παλούκι στην καρδιά, κι αυτό γιατί είναι απλά σκληρά καρύδια.
Οι Εχθροί
Ύπάρχουν, πάντα υπήρχαν, και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο ζει ο αρχηγός τους, ο
Δράκουλας
Οι σημαντικότεροι εξ' αυτών είναι οι Λυκάνθρωποι, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τα νεύρα τους και την τσατίλα τουςΑιώνιοι και ορκισμένοι εχθροί, τα βαμπίρ και οι λυκάνθρωποι δεν πρόκειται να μονιάσουν ποτέ. Η βεντέτα αυτή έχει τις ρίζες στο Μεσαίωνα, αλλά κανείς δεν ξέρει πως πραγματικά ξεκίνησε.
Οι Εχθροί
Ύπάρχουν, πάντα υπήρχαν, και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο ζει ο αρχηγός τους, ο
Δράκουλας
Οι σημαντικότεροι εξ' αυτών είναι οι Λυκάνθρωποι, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τα νεύρα τους και την τσατίλα τουςΑιώνιοι και ορκισμένοι εχθροί, τα βαμπίρ και οι λυκάνθρωποι δεν πρόκειται να μονιάσουν ποτέ. Η βεντέτα αυτή έχει τις ρίζες στο Μεσαίωνα, αλλά κανείς δεν ξέρει πως πραγματικά ξεκίνησε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)